Drannoeth y storm

Mae gen' i atgofion melys o mhlentyndod, o nosweithiau di drydan, a 'mrawd a'm chwaer a finna, yn gwylio stormydd efo'n rhieni. Mi fues i a'r Pobydd a'r plant yn eistedd yn y ffenest neithiwr hefyd (Nos Sadwrn), yn gwylio mellt, ac wedyn cyfri'r eiliadau cyffrous tan y daran.

Fel y storm drydan ddwytha ar y 24ain o Awst, roedd mellt neithiwr yn wefreiddiol, ond y cenllysg oedd yn denu'r sylw mwyaf. Troiodd y tir yn wyn dan drwch o genllysg mewn cyfnod byr iawn.
 

Aeth y Fechan a finne allan ar ein pennau ben bore 'ma i chwarae, ond roedd y gorchudd gwyn wedi rhewi ar y llawr ac ar bopeth arall, ac roedd yn oer iawn cyn i'r haul gyrraedd yr ardd gefn.

 



Dyna ddiwedd ar y letys a'r deiliach salad eraill y tu allan, mwy na thebyg!

(Pwrpas y rhwyd ydi cadw'r cathod melltith rhag gadael anrhegion anghynnes yn y gwely salad!)











Y ganhri goch ydi hon, common centaury, wedi ffeindio'i ffordd rhywsut i'r lawnt. Tydi hi ddim wedi tyfu yma cyn eleni, ac efallai ei bod yn difaru dod i'r ffasiwn le!









Mi gawsom ni fore braf iawn pan gyrhaeddodd yr haul, ond mi oeddwn yn falch o gael mynd yn ol i'r ty am baned poeth hefyd!

Erbyn hyn (Nos Sul), mae'r awyr wedi cymylu, a'r glaw ar ei ffordd yfory o bosib, ond y cwmwl sydd drosta' i heno ydi fod y gwyliau hanner tymor ar ben a phawb yn ol i'r gwaith ac i'r ysgolion fory...