…Pwy sydd
nad yw, wrth hel ei damaid a rhygnu byw?
'Does gen’ i fawr o ddiddordeb
mewn barddoniaeth deud gwir -mae’n anodd ei dal hi ymhobman tydi- ond weithiau
mae ambell linell yn gafael, ac yn aros efo rhywun. Mae’r cwpled uchod o gerdd
'Celwydd', T.H.Parry-Williams, wedi troi yn fy mhen ers blynyddoedd, ac efallai
wedi cyfrannu at gadw ‘nhraed ar y ddaear, wrth fyw a gweithio; pwy a ŵyr.
Dwi'n
teimlo 'mod i heb wneud uffar o ddim byd heddiw! Roedd hi'n bwrw eto trwy'r
bore, a phan gododd hi'n brafiach ar ôl cinio, doedd gen i ddim llawer o fynadd
gwneud llawer mwy na 'chydig o hau yn y tŷ gwydr.
Mi benderfynis i fynd am sbin
ar y beic i’r diawl, er mwyn chwythu’r llwch sydd wedi hel trwy’r gaeaf oddi ar
y beic a finna. Mae pum milltir sydyn yn gwneud byd o les i hwyliau rhywun. Cyn dod adra' mi es i heibio’r rhandir, ond ddim ond i weld faint o ddŵr oedd yno
ar ôl yr holl law!
A finne
wedi bod adra o ‘ngwaith trwy’r wythnos, roeddwn i wedi gosod her i mi fy hun i
roi rhywbeth ar y blog bob dydd, ond ychydig iawn fedra’ i sgwennu am arddio a
bwyd heddiw.
Dwi'n
twyllo braidd efo'r llun yma hefyd. Pobwyd y dorth gnau Ffrengig hon
ddydd Sul d'wytha.
Tynnwyd
llun y dorth gan y Fechan. Llun arall o'r ardd gefn i orffen: |
No comments:
Post a Comment
Diolch am eich sylwadau