Tyfu bwyd, hel fy nhamaid, a'r byd o nghwmpas i, 700 troedfedd uwchben lefel y môr.

11.5.12

Twyllwr wyf innau...


…Pwy sydd nad yw, wrth hel ei damaid a rhygnu byw?
'Does gen’ i fawr o ddiddordeb mewn barddoniaeth deud gwir -mae’n anodd ei dal hi ymhobman tydi- ond weithiau mae ambell linell yn gafael, ac yn aros efo rhywun. Mae’r cwpled uchod o gerdd 'Celwydd', T.H.Parry-Williams, wedi troi yn fy mhen ers blynyddoedd, ac efallai wedi cyfrannu at gadw ‘nhraed ar y ddaear, wrth fyw a gweithio; pwy a ŵyr.
Dwi'n teimlo 'mod i heb wneud uffar o ddim byd heddiw! Roedd hi'n bwrw eto trwy'r bore, a phan gododd hi'n brafiach ar ôl cinio, doedd gen i ddim llawer o fynadd gwneud llawer mwy na 'chydig o hau yn y tŷ gwydr.
Mi benderfynis i fynd am sbin ar y beic i’r diawl, er mwyn chwythu’r llwch sydd wedi hel trwy’r gaeaf oddi ar y beic a finna. Mae pum milltir sydyn yn gwneud byd o les i hwyliau rhywun. Cyn dod adra' mi es i heibio’r rhandir, ond ddim ond i weld faint o ddŵr oedd yno ar ôl yr holl law!
A finne wedi bod adra o ‘ngwaith trwy’r wythnos, roeddwn i wedi gosod her i mi fy hun i roi rhywbeth ar y blog bob dydd, ond ychydig iawn fedra’ i sgwennu am arddio a bwyd heddiw.

Dwi'n twyllo braidd efo'r llun yma hefyd. Pobwyd y dorth gnau Ffrengig hon ddydd Sul d'wytha. 

Tynnwyd llun y dorth gan y Fechan.


Llun arall o'r ardd gefn i orffen:

Pabi Cymreig. Meconopsis cambrica. Roedd un o'r rhain wedi blodeuo yma ym mis Rhagfyr hefyd!


No comments:

Post a Comment

Diolch am eich sylwadau