Dewch i lawr i Garej Paradwys

Lle i luchio sbwriel fu'r cwt ers talwm.

Lle i dreulio cyn lleied o amser a phosib ynddo.



Asbestos. Hwnna ydi o.




Dwi wedi bod ofn gwneud rhyw lawer yn y cwt ers tro, a phawb arall yn y teulu wedi eu gwahardd rhag mynd i mewn o gwbl.









Roedd cyflwr yr asbestos ar y to wedi dirywio'n arw, a darnau'n plicio oddi arno, gan greu llwch 'run pryd.

Dwi wedi bod yn beirianydd atomfa yn y gorffennol. Ac yn gyw-dringwr; wedi crwydro lefelydd a thyllau hen chwareli; neidio o'r graig i Lyn Cwn; dwi wedi bwyta madarch gwyllt amrywiol; yn defnyddio llif gadwyn yn rheolaidd; ac weithiau'n aros allan ar y cwrw yn hwyrach na ddyliwn i.

Pethau peryglus pob un.
Ond dwi ddim yn wirion chwaith!

Roedd yn rhaid i'r asbestos fynd felly.

Hefyd, mae'n anodd garddio heb gwt da, ac roedd yn hen bryd i mi ddefnyddio'r ty gwydr i dyfu bwyd yn hytrach na fel storfa.





Cwmni arbenigol wnaeth y gwaith budr, a fi wnaeth yr ail-adeiladu, rhwng cawodydd, efo cymorth gwerthfawr fy nhad a nhad-yng-nghyfraith.

Crefftwyr ill dau. (Gwell rhoi canmoliaeth, yn barod at pan fydda'i eu hangen nhw eto. Maen nhw'n rhad iawn hefyd!)

Roedd yn rhaid i gynnwys y cwt: yn feics a sgwtyrs a slediau, twls a choed a dodrefn, i gyd fyw dros dro yn y ty gwydr ac ar y lawnt, a phob twll a chornel oedd ar gael.











Er ychydig o strach ac ymdrech, mae popeth yn ei le rwan, a Dafydd El yn dod i dorri rhuban acw pan mae'r Fodca Llus yn barod medda fo.

Neu ella mae dychmygu hynna wnes i.

Ar hyn o bryd mae o'n drefnus, a dwi'n gweld top y fainc waith eto o'r diwedd.

Heb drydan yno, mae ychwanegu dau stribed o blastic clir wedi gwneud byd o wahaniaeth i'r golau.

Roedd clirio'r cwt yn un o'm addunedau i ar ddechrau'r flwyddyn, a thrwy wyrth, dwi wedi llwyddo i'w gwireddu. Ond mae o wedi fy atgoffa o'r rhai dwi wedi eu hanwybyddu hefyd!


Ymysg y tunelli o stwff fues i'n gario i'r ganolfan ailgylchu o'r cwt oedd dwsinau o botiau paent hanner gwag. Bu'r Fechan a finna'n paentio ambell i gwpwrdd cyn mynd a nhw, a chael andros o hwyl ar gymryd arnom ein bod yn artistiaid mawr!

 Garej Paradwys. Ail Symudiad 1981. Parch!