Arian byw

Tua deuddeg mlynedd yn ôl, mi ges i doriad oddi ar lwyn rhoswydden (oleander, neu Eleagnus ‘quicksilver’) gan ffrind, a fyth ers hynny dwi wedi camdrin y llwyn druan, gan ei symud o le i le, cyn ei phlannu yn ei lleoliad presennol bedair blynedd yn ôl. Syrpreis mawr y flwyddyn ydi ei bod hi’n ffynnu o’r diwedd ac erbyn dechrau Mehefin roedd yn llawn o flodau mân, melyn, am y tro cyntaf erioed. Mae’r blodau bychain yma’n llenwi’r aer efo oglau hyfryd (wel, pan 'di ddim yn piso bwrw beth bynnag!). 

Trwy gyd-ddigwyddiad, dwi wedi prynu llyfr ‘A taste of the unexpected’, gan Mark Diacono, yn gynharach eleni. Prif neges y llyfr ydi bod bywyd yn rhy fyr i dyfu bwydydd cyffredin. Mae o’n annog y darllenwyr i dyfu amrywiaeth o blanhigion diarth, ac un o’r rheiny ydi’r hyn mae o’n alw’n ‘autumn olive’, sef llwyni Eleagnus. Mae’r aeron cochion sy’n dilyn y blodau yn llawn o fitaminau mae’n debyg.

Cawn weld os wnan nhw ddatblygu ac aeddfedu yma yn y mynyddoedd. 

Mae’r aeron ar yr hefinwydden (Amelanchier), a gyfeiriais atynt fis yn ol, yn dod yn eu blaenau’n dda. Dyma edrych ymlaen at haf ffrwythlon.

Dan ddylanwad llyfr Diacono prynais i'r Oca y soniais amdano ddeufis yn ôl hefyd, ac maen nhw'n barod i'w priddo -fel tatws- rŵan.






 Dwi hefyd wedi prynu dau blanhigyn y mae o'n eu galw blue honeysuckle. Mae angen dau wahanol fath er mwyn peillio'n llwyddianus medda fo. Gwyddfid Siberia (Lonicera kamtchatka) a gwyddfid glas (L.caerulea) ges i. Efo cefndir yn Siberia siawns na fydden nhw'n gwneud yn iawn yn oerfel Stiniog, efo'r blodau yn medru tyfu pan mae'n 7 gradd o dan y rhewbwynt! Trwy gymryd toriadau yn syth, dwi wedi cynyddu'r nifer i bedwar planhigyn, ac yn edrych ymlaen i gael ffrwythau glas cynnar y flwyddyn nesa.