Faint o'r Gloch?

Amser chwynnu!

Mae'n amhosib cadw unrhyw ardd yn glir o ddant y llew am wn i, ond pan mae'r ardd yn ffinio efo ffordd gyngor a'i hymylon yn laswellt llawn clociau hadau, does dim llawer o bwrpas colli cwsg a thynnu gwallt pan mae lluwch o barasiwts blewog yn hedfan dros y ffens i gyfeiriad y borderi a'r gwlau llysiau nagoes..

Ychwanega blant sy'n mwynhau chwthu'r hadau a chyfri' faint o'r gloch 'di, ac mae ar ben ar unrhyw ymgyrch i gadw'r blodyn pi-pi'n gwely allan o'r ardd tydi!

Ond, yn lle rhincian dannedd a swnian am rywbeth arwynebol a dibwys -yr hyn fysa'r Arlunydd, yn ei sarcasm arddeglyd ffraeth yn alw'n broblemau'r gorllewin ("cofia am ryfeloedd a newyn...") -mae'n dda weithiau i ail edrych ar bethau.

Mae dant y llew wedi'r cwbl yn flodyn hardd iawn iawn, ac yn fwyd gwerthfawr i bryfetach ym misoedd Mawrth ac Ebrill, ac mae'r dull o wasgaru hadau yn gampwaith peiriannyddol gwych.

Fel yr aderyn to cyffredin, di-sylw, tasa dant y llew yn brin, bysa pobl yn dod o bell i edrych amdano.
Na, tydi dant y llew neu ddau yn y lawnt ddim yn ddiwedd y byd.
Ohmmmmmmm....